De nieuwe tijd

In 1983 slaat het Weekblad een nieuwe weg op. Het meest opvallend is de nieuwe, educatief verantwoorde lettering. In plaats van ALLES IN HOOFDLETTERS gaat men nu hoofd- en kleine letters gebruiken. Bovendien gaat Hiawatha ABN praten ("Ik ben ziek" in plaats van "Mij ziek zijn").

Daan Jippes verhuist naar Amerika, wat onder andere betekent dat er veel minder voorplaten van zijn hand op het Weekblad verschijnen. Als hij in 1986 voorplaten voor de nieuwe Amerikaanse uitgever Gladstone gaat maken, worden deze weer gretig in Nederland overgenomen.

De voorraad Barksverhalen die nog niet zijn herdrukt raakt langzamerhand op. De eigen productie wordt echter aanzienlijk uitgebreid: men zet nu ook Spaanse studio's in voor het tekenwerk. Onder andere José Colomer Fonts gaat veel verhalen voor Nederland tekenen. Evert Geradts, een Barks-fan van het eerste uur, wordt een van de vaste schrijvers.

José Colomer Fonts zelfportret

Oude krantenstrips worden zoveel mogelijk gebruikt (een trend die in de jaren 70 al begon). Hierdoor worden figuren als Joe Carioca en Panchito voor het Nederlandse publiek geherintroduceerd. Als de krantenstrips op zijn, begint men eigen verhalen te maken (overigens van dezelfde hoge kwaliteit!).

In 1987 verschijnt het eerste werk van een nieuwe getalenteerde tekenaar: Mau Heymans. Hij probeert in zijn stijl zo dicht mogelijk de Barks van de jaren 40 te benaderen. In de jaren 90 zullen we nog veel werk van hem zien.