1965

Patty Klein:

Ik maakte voor Toonder Studio's vier jaar lang wekelijks om en om een 4-pagina Hiawatha en grote Boze Wolf-verhaal, onder leiding van mijn baas bij Toonder Studio's Andries Brandt.
De wolvenverhalen werden meestal getekend door Jan Steeman en de Hiawatha's door Jan van Haasteren. Maar ook Dick Matena, Piet Wijn e.d. hebben in die tijd incidenteel Disney-verhalen getekend.

Ik kwam september 1966 bij Toonder Studio's aan.
In 1966 werd door Toonder Studio's elke week een Nederlandse Disney-strip aangeleverd aan de Geïllustreerde Pers, waar de Donald-Duckredactie toen zat. Onze "bazin" daar die de plots beoordeelde voor ze getekend werden, was Rudie Jansen (later als Eva Jansen hoofdredactrice van Tina). Zij keurde bijna altijd de verhalen goed die ik, onder leiding van Andries Brandt, maakte. Ik herinner me één afgekeurd plotje waarin Wolfje door Midas naar het verslechteringsgesticht werd gestuurd. Dat ging haar iets te ver...

Ik leerde, zeg maar, het vak van scenariste voornamelijk door elke week die vier Disney-pagina's te maken. Ik geloof dat voor ik het deed, Andries Brandt het zelf deed en misschien soms Lo Hartog van Banda.

Andries Brandt had, al voor mijn tijd, bij Midas de elementen als de Booswichtenclub, de Brave Dames-club e.d. ingevoerd. Bij Hiawatha de bronzen bijl die onkwetsbaar maakt, dacht ik, en de Pafwangs. Ik heb de naam Rondbuiken voor de indianen bedacht. of niet bedacht, maar gevonden in een boek met namen van bestaande indianenstammen.

We schreven in die tijd ook veel Flintstones, Yogi Bear e.d. maar dat is weer een ander verhaal (of zijn andere verhalen).

Ik vond Midas makkelijker schrijven dan Hiawatha. Als zo'n thema vastligt (wolf probeert biggetjes te eten) is het veel makkelijker om er plots mee te maken (vond en vind ik). Vandaar dat in Hiawatha steeds meer bijfiguren gaan optreden: Boze Bij (de honingzoeker, die bijna voortdurend in de ziektewet liep), Wakende Worm (de mattenklopper-indiaan die steeds door zijn vrouw met een mattenklopper wordt geslagen).

Hiawatha's Humpie is genoemd naar onze Humpie, een tonrond boerderijhondje met twee moeders (de rest van de twee nesten hadden de boeren verdronken). En onze hond Humpie heette weer naar een nichtje van me, die de bijnaam Humpie had.

Nog een wetenswaardigheidje: ik studeerde in die tijd biologie en was een jaargenoot en vriendin van Midas Dekkers, die in die tijd Wandert heette. Hij is zich Midas gaan noemen omdat ik De grote Boze Wolf schreef (heeft er wel eens een column over geschreven).

Ik herinner me ook dat de GP op een gegeven moment wilde dat de medicijnman een nieuw masker kreeg (het oude was geloof ik te ouderwets of niet mooi genoeg). Andries Brandt en ik hebben daar een verhaal omheen geschreven. Eerst had de medicijnman dat gele masker, later een groter, mooier en rood masker.

Ergens begin jaren zeventig kreeg Toonder Studio's opdracht om voor Disney ook eendenverhalen te maken, Goofy, Willie Wortel, Knabbel en Babbel (niet zo'n hele vracht Midas-verhalen oude stijl). Ik weet niet van wie die opdracht kwam, ik nam aan van de GP, maar het zou ook van Disney zelf kunnen zijn gekomen. Ik vond het leuk; na zoveel jaren alleen Hiawatha en Grote boze Wolf, ook eens een paar eendenverhalen! Ik heb er ook voor geschreven, ik dacht Knabbel en Babbel en een of een paar eendenverhalen.

Wist je dat ik een tweede carrière ben begonnen als dichter? In juni 2001 verscheen mijn derde bundel bij uitgeverij Atlas en in de herfst een bundel in Engeland. Mijn eerste en tweede bundel zijn herdrukt in een band: Traliedieren (sonnetten over dierentuindieren). Ik gebruik er mijn "getrouwde" naam voor: Patty Scholten. Bij mijn sollicitatie bij Toonder Studio's stuurde ik ook al een dierensonnet op; ik ben dus gewoon weer teruggegaan naar af.

(Plaatje boven: een van Patty Kleins eerste verhalen, uit nummer 21 van 1967. Tekeningen van Jan van Haasteren.)
Plaatjes beneden: een pagina script door Patty Klein, en het eindresultaat (Weekblad 30 van 1968)

DD1965-17 DD1967-21 DD1968-30